Un'cò, de bona matina so' andà a sapegare longo a "granda guera", postassion de obici, nidi de mitraglie, tunnel scavai nea viva rocia, dormitori par i soldai, stae par i mui, longhi camminamenti da sembrar un serpenton. 'Na vision de'naltra dimension, un lèjero fruscio, drio e me spae, me fa fermar de boto, me volto, vardo e... 'na piova de foje che caje zo dal vecio fagaro, un deicato movimento de vento fa ondegiare prima che le riesse, in tera, a posare. Passo dopo passo la me mente assorbe anca el lieve rumor de foje seche, che sapego, scrocchiano al mio lento passare, il tutto me fa pensare, quanti scarponi ga za pestà'sto bosco qua.
Commenti