Fœura de porta Ludoviga on mia, Su la sinistra, in tra duu fontanin E in tra dò fil de piant che ghe fa ombria, El gh'è on sentirolin Solitari, patetegh, deliziôs Che 'l se perd a zicch zacch dent per i praa, E ch'el par giusta faa Per i malinconij d'on penserôs.
Là inscì, via del piss piss D'on quaj sbilz d'acqua, che sbottiss di us'ciœu, Via d'on quaj gorgheg d'on rosignœu, O de quaj vers lontan lontan lontan D'on manzett, o d'on can, No se ghe sent on ett Che rompa la quiett.
Tuttcoss, là inscì, l'aiutta la passion, Ne s'à nanch faa duu pass Tra quij acqu, tra quij piant, tra quell'ombria, Che se sent a quattass d'on cert magon, Se sent a trasportass D'ona certa èstes de malinconia, Che sgonfia i œucc senza savè el perché, E sforza a piang, d'on piang che fa piasè.
Appont in de sto stat de scoldament Seva jer sol solett in sta stradella. Gh'aveva el Tass sott sella E i sœu disgrazi in ment: Quand tutt'on tratt dove pù scur e fosch E pù suturno per el folt di ramm Fan i arbor on bosch, Me senti a succudì Da on streppet improvvis in di fojamm; Me se scuriss el dì, Me traballa la terra sott i pee, Starluscia, donda i piant, scolti on lument Sord sord, tegnù tegnù, come d'on vent Che brontolla s'cincaa tra i filidur, Come el lument di mort e di pagur.
E vedi a spôntà sù, Gesus Maria!, Tra i rover e i fojasc Longa longa on ombria Che me varda e me slonga incontra i brasc. Foo per scappà... foo per sgarì... no poss... Me se instecchiss i pee, voo in convulsion, E el pocch fiaa di polmon El rantéga, el se perd dent per el goss.
I pols, i laver, i palper, i dent, I mascell, i naris Solten, batten, hin tucc in moviment; Già brancolli... già svegni... borli giò. E in quella che bicocchi, on ton de vôs Affabel e pietôs El me rinfranca con premura, e el dis: — Spiret, Carlin! te me cognosset no? Vardem... cognossem... sont on galantomm. - Sbaratti i œucc... i fissi in quell'ombria, E no l'è pù on'ombria, ma l'è on bell'omm D'oss, de carna, de pell, Che me varda in d'on att de cortesia, E el sporg el volt vers mì Come sarant a dì... — E inscì mo adess Son quell o no sont quell? parla, di su. -
L'eva volt, compless, ben fa de la personna, Magher puttost che grass, L'ha el front quadraa, spaziôs; Arcaa, distint i zij; Barba, baffi, cavij Tacaa insemm, folt e bisc, tra el scur e el biond: Œucc viv, celest, redond, Sguard poetich, penserôs, Pell bianca, nâs grandott, laver suttil, Bocca larga; dò fil De dent piccol e spess, candidi, inguai, Barbozz sporgent in fœura; Manegh, corpett, goriglia alla spagnœura... — Dio! chi vedi mì... saravel mai, Saravel mai — dighi tremant — el Tass?... - E lù cerôs, fasent i dò foppell In mezz ai dò ganass — Sì — el me respond — sont quell, sont propi quell!
A sto gran nomm, me butti genoggion Per adorall de cœur, per ringraziall De tanta degnazion... — Lù — sclammi — on poetton de quella sort, L'onor di Italian, Tœuss st'incommed per mì, lassà i sœu mort Per vegnì chi in personna A parlà cont on tangher de Milan?... Ma in dov'ela, sur Tass, quella coronna, Che ghe stava inscì ben su quella front? - — Ah! Carlo — el me respond, Tirand su dai polmon On sospiron patetegh e profond - Ah! Carlo, la coronna strapazzada No la ghè pù per mi... che on tal Manzon, On tal Ermes Viscont Me l'han tolta del coo, me l'han strasciada.
Commenti