Addò vaco povero a mme si'a fiamma smorta d'a speranza cchiù nun me fa luce, si tutt'e sbarie comm'a pampuglie se porte'o viento e sempe speruto annante a nu suonno 'o core scuncertato cchiù nun dà nu suspiro? Doppo ca t'a fatto na capa tanta, cu priezza'a speranza t'arravoglia e te carrea po', busciarda e stretta'e pietto, zuoppo e cecato, fermo a n'angolo d"a vita senza te ne addunà te sbatte! 'A ggente nun capisce ca si tu patisce e pucundria agliutto, ca si'o core cu ragione scunocchia e allucca, nun è certo pè gulio, ma e pecché sulo malasciorta l'ha tenuto cumpagnia!
Commenti