Scritta da: Silvana Stremiz

Desgrazzi de Giovannin Bongee

Deggià, Lustrissem, che semm sul descors
de quij prepotentoni de Frances,
ch’el senta on poo mò adess cossa m’è occors
jer sira in tra i noeuv e mezza e i des,
giust in quell’ora che vegneva via
sloffi e stracch come on asen de bottia.

Seva in contraa de Santa Margaritta
e andava inscì bell bell come se fa
ziffoland de per mì sulla mia dritta,
e quand sont lì al canton dove che stà
quell pessee che gh’ha foeura i bej oliv
me senti tutt a on bott a dì: Chi viv?

Vardi innanz, e hoo capii dall’infilera
di cardon e dal streppet di sciavatt
che seva daa in la rondena, e che l’era
la rondena senz’olter di Crovatt;
e mì, vedend la rondena che ven,
fermem lì senza moeuvem: vala ben?

Quand m’hin adoss che asquas m’usmen el fiaa,
el primm de tutt, che l’eva el tamborin,
traccheta! sto asnon porch del Monferaa
el me sbaratta in faccia el lanternin
e el me fa vedè a on bott sô, luna, stell,
a ris’c de innorbimm lì come on franguell.

Seva tanto dannaa de quella azion
che dininguarda s’el fudess staa on olter.
Basta: on scior ch’eva impari a sto birbon,
ch’el sarà staa el sur respettor senz’olter,
dopo avemm ben lumaa, el me dis: Chi siete?
Che mester fate? Indove andé? Dicete!

Chi sont?, respondi franco, in dove voo?
Sont galantomm e voo per el fatt mè;
intuitù poeu del mestee che foo,

ghe ven quaj cossa de vorell savè?
Foo el cavalier, vivi d’entrada, e mò!
ghe giontaravel fors quaj coss del sò?

Me par d’avegh parlaa de fioeu polid,
n’eel vera? Eppur fudessel ch’el gh’avess
ona gran volentaa de taccà lid,
o che in quell dì gh’andass tusscoss in sbiess,
el me fa sercià sù de vott o des
e lì el me sonna on bon felipp de pes.

Hoo faa mì dò o tré voeult per rebeccamm
tant per respondegh anca mì quajcoss,
ma lu el torna de capp a interrogamm,
in nomo della legge, e el solta el foss,
e in nomo della legge, già se sa,
sansessia, vala ben?, boeugna parlà.

E lì botta e resposta, e via d’incant;
Chi siete? Giovannin. La parentella?
Bongee. Che mester fate? El lavorant
de frust. Presso de chi? De Isepp Gabella.

In dovè? In dì Tegnon. Vee a spass? Voo al cobbi.
In cà de voi? Sursì. Dovè? Al Carrobbi.

Al Carrobbi! In che porta? Del piattee.
Al numer? Vottcent vott. Pian? Terz, e inscì?
El sattisfaa mò adess, ghe n’hal assee?
Fussel mò la franchezza mia de mì,
o ch’el gh’avess pù nient de domandamm,
el va, e el me pienta lì come on salamm.

Ah, Lustrissem, quest chì l’è anmò on sorbett,
l’è on zuccher fioretton resguard al rest;
el sentirà mò adess el bel casett
che gh’eva pareggiaa depôs a quest.
Proppi vera, Lustrissem, che i battost
hin pront come la tavola di ost.

Dopo sto pocch viorin, gris come on sciatt
corri a cà che nè vedi nanch la straa,
foo per dervì el portell, e el troeuvi on tratt
nient olter che avert e sbarattaa...
Stà a vedè, dighi subet, che anca chì
gh’è ona gabola anmò contra de mì.

Magara inscì el fudess staa on terna al lott,
che almanch sta voeulta ghe lassava el segn!
Voo dent.. ciappi la scara... stoo lì on bott,
doo a ment... e senti in suj basij de legn
dessora inscimma arent al spazzacà
come sarav on sciabel a soltà.

Mì a bon cunt saldo lì: fermem del pè
della scara... e denanz de ris’cià on pien
col fidamm a andà sù, sbraggi: Chi l’è?
Coss’en disel, Lustrissem, vala ben?
A cercà rogna inscì per spassass via
al dì d’incoeu s’è a temp anch quand se sia.

Intant nessun respond, e sto tricch tracch
el cress, anzi el va adree a vegnì debass...
Ghe sonni anmò on Chi l’è pù masiacch,
ma, oh dess! l’è pesc che nè parlà coj sass;
infin poeù a quante mai sbraggi: Se pò
savè chi l’è ona voeulta, o sì o nò?

Cristo! quanti penser hoo paraa via
in quell’attem che seva adree a sbraggià!
M’è fina vegnuu in ment, Esuss Maria!
ch’el fuss el condam reficciô de cà,
ch’el compariss lì inscì a fà penitenza
de quij pocch ch’el s’è tolt sulla conscienza.

El fatt l’è ch’el fracass el cress anmò;
e senti ona pedanna oltra de quell
proppi d’ona personna che ven giò;
mì allora tirem lì attacch a portell,
ché de reson, s’el se le voeur cavà,
l’ha de passà de chì, l’ha de passà.

Ghe semm nun chi al busilles: finalment
vedi al ciar della lampita de straa
a vegnimm alla contra on accident
d’on cavion frances de quij dannaa,
che inscì ai curt el me dis: Ett vô el marì
de quella famm, che stà dessora lì?

Mì, muso duro tant e quant e lu,
respondi: Ovì, ge suì moà, perché?
Perché, el repia, voter famm Monsù
l’è tré giolì, sacher Dieu, e me plè.
O giolì o non, ghe dighi, l’è la famm
de moà de mì, coss’hal mò de cuntamm?

S’è che moà ge voeu coccé cont ell.
Coccé, respondi, che coccé d’Egitt?
Ch’el vaga a fà coccé in Sant Raffajell,
là l’è loeugh de coccé s’el gh’ha el petitt!
Ch’el vaga foeura di cojon, che chì
no gh’è coccé che tegna. Avé capì?

Cossa dianzer ghe solta, el dis: Coman!
A moà cojon?, e el volza i man per damm.
Ovej, ch’el staga requi cont i man,
ch’el varda el fatte sò de no toccamm,
se de nò, Dia ne libra! sont capazz...
e lu in quell menter mollem on scopazz.

E voeuna e dò! Sangua de dì de nott,
che nol se slonga d’olter che ghe doo!
E lu zollem de capp on scopellott.
Vedi ch’el tend a spettasciamm el coo,
e mì sott cont on anem de lion,
e lu tonfeta! on olter scopazzon.

Ah sanguanon! A on colp de quella sort
me sont sentuu i cavij a drizzà in pee,
e se nol fudess staa che i pover mort
m’han juttaa per soa grazia a tornà indree
se no ciappi on poo d’aria, senza fall
sta voeulta foo on sparposet de cavall!

Immagini con frasi

    Info

    Scritta da: Silvana Stremiz

    Commenti

    Invia il tuo commento
    Vota la frase:4.67 in 6 voti

    Disclaimer [leggi/nascondi]

    Guida alla scrittura dei commenti